शीघ्र सामाजिक दूरी बनाउन सक्नु चीनबाट सिक्न सकिने चौथो विषय हो । चिनियाँ सडकमा दैनिक सैयौं मानिससँग कुम ठोकिन्छ । सार्वजनिक यातायातमा अनगिन्ती अनुहारसँग मुखामुख भइन्छ । चोकहरूमा अपरिचित जोकोहीसँग पनि नाच्ने, व्यायाम गर्ने गरिन्छ । यस्तो भीडभाडयुक्त मुलुकमा मानिसबीचको दूरी कायम राख्नु गाह्रो काम हो । हुन त नेपाल बुझेका चिनियाँहरू भन्छन्, ‘नेपालीहरूमा जम्काभेट हुँदा पनि केही समय उभिएर गफिने र आत्मीयता देखाउने राम्रो संस्कार छ ।’ आपसी घनिष्ठता कम राख्ने चिनियाँलाई स्वार्थीको संज्ञा पनि दिइन्छ तर कोरोना भाइरसको यस्तो स्थितिमा मानिस मानिसबीच दूरी राख्नुको अर्थ छ । रेस्टुरेन्ट, बार, संग्रहालय, शिक्षालय, बसपार्क, पर्यटकीयस्थललगायत भीडभाड हुने क्षेत्रमा मानिस मानिसबीचको दूरी टाढा पार्नु ठूलो चुनौती हो, जुन बल्ल मात्रै नेपालले गर्न खोज्दै छ । चीनले मानव इतिहासमा एकाएक यति ठूलो सामाजिक दूरी स्थापित गर्न सक्यो, जसमा बाह्य समाजमा मानव अधिकारको स्वर गुन्जियो तर यथार्थमा यो मानव अधिकार र जीवनरक्षाकै खातिर थियो ।