१२ वर्षसम्म उक्त गाढामा जीवितै बस्छ, भुइँया महाराज । एक दिन अचानक भविष्यवाणी सुनिन्छ कि नवनिभ नजिक रहेको बाँसको छेउमा दूध चढाउनका लागि त्यो कुरा सुन्नेबित्तिकै सबैजनाले आआफ्नो घरबाट दूध लिएर त्यहाँ चढाउँछन् । त्यो लगत्तै भुइँया महराजले सपना देख्छ कि आफ्नो जाँघमा ताल ठोक्नु ९हातले ठोक्नु० आफैँ जमिन फाडिन्छ त्यसैअनुरूप गरी भुइँया महाराज अस्सी फुट गहिरो खाल्डोबाट निस्किन्छ ।

बाहिर आउनेबित्तिकै आमासित भेट्छ तर आमाले चिन्न सकिनन् । त्यसपछि सबै घटना सुनाउँछ । छोरा चोरिएको शोकबाट व्याकुल भएकी आमाको मनमा खुसीको भाव आउँछ । र आफूसित रहेको चिज पकाई खुवाउँछ । छोरा पाएको खुसीमा पूजा गर्नका लागि कमलको फूल ल्याउन भन्छ । भुइँया महराज खोज्दाखोज्दै एउटा पोखरी हेर्छ, त्यसमा धेरै फुल हेर्छ तर उक्त पोखरीको चारैतिर चौकीदारको बास हुन्छ जसलाई लोकगाथामा यसरी भनेका छन् ९यो हाम्रो स्थानीय भाषामा देहाती भनिने मगही भाषामा छ ।

“कैइसे लैइबहु हो भुइँया बाबा, कैइसे लैइबहु हो कमलके फुल

उतरे द्वारे हो बैठल दैत दानव हो,

दक्षिणे द्वारे हो बैठल बाघबघिनिया हो,

पुर्वे द्वारे हो बैठल नागनागिन हो,

पश्चिमे द्वारे हो बैठल काल भैरव हो ।”

अर्थात् उत्तरको दिशाको द्वारमा दैत्य दानव । दक्षिणको दिशाको द्वारमा बाघबघिन । पूर्व दिशाको द्वारमा नागनागिन । पश्चिमको दिशाको द्वारमा कालभैरव । कसरी ल्याउने कमलको फूल ? तर भुइँया महराज नडराईकन यी सबैबाट यस पोखरीलाई मुक्त गर्ने र सबैका लागि खुला गर्ने मनशायले दैत दानवसित लडाइँ गर्छ र उसलाई मारिदिन्छ, त्यसपछि बाघबघिनसित लडाइँ गरी पछार्छ र त्यसलाई आफ्नो वाहन बनाउँछ । बाघबघिनमा सवार भई नागनागिनसित लडाइँ गरी नागनागिनलाई नाथ दिन्छ र अन्त्यमा कालभैरवसित लडाइँ गरी हराइदिन्छ र त्यहाँबाट कमलको फूल लिएर जान्छ ।

त्यही भएर भाकल गरेको कुरा पूरा हुनेबित्तिकै भुइँया महराजको अपटौनी (तातो दूधले नुहाउने) पूजा दिन्छ जसबाट भुइँया महराज धेरै नै खुसी हुन्छन् भन्ने मान्यता छ । साथै प्रत्येक माघ १ गते खुसीसाथ भुइँया महराजको धूमधामसित पूजाआजा गरिन्छ । भुइँया महराज मुसहर समुदायको कुलदेवता हो जसलाई भुइँया बाबा पनि भन्ने गरेको पाइन्छ । नेपालको सन्दर्भमा महोत्तरीदेखि पर्सासम्मका मुसहर समुदायले पुस्तौँदेखि भुइँया महाराजको नामले पुज्दै आएको छ । विस्तारै लोप हँदै गएको यो गाथालाई हामी बचाउँछौँ ।